Particratie en versnippering beschadigen ons land gevoelig
De voorzitter van de N-VA heeft, in zijn onmetelijke wijsheid, aangekondigd dat hij wat graag met de PS wil onderhandelen over een nieuwe ronde staatshervorming. “Wij willen het land splitsen”, verklaarde hij. Een stoutmoedig en bizar plan in een land waar de meerderheid van de bevolking helemààl niet vraagt om een splitsing, ook niet in het noorden. We betalen al vele jaren de tol voor een opeenstapeling van regionaliseringen die allemaal werden bedacht door politieke meester-tovenaars.
Al die staatshervormingen zouden het land ten goede komen, zo werd de brave burgers altijd voorgehouden. Niets is minder waar natuurlijk. Versnippering troef, en het hele land lijdt daaronder. Aan politieke mandaten en posten geen gebrek in dit land, maar wat helpt dat de Belgische belastingbetaler vooruit?
Een deel van onze politieke klasse en sommige Wetstraatwatchers krijgen maar niet genoeg van de regionaliseringswaanzin. Ze maken er als het ware een Olympische discipline van. Altijd opnieuw willen ze een nieuwe stap zetten, tot er natuurlijk niets meer te splitsen valt. Hoe kan België daar baat bij ondervinden? Waarom zouden de Belgen daar in ’s hemelsnaam beter van worden?
Zonnepanelen en PFOS
Neem nu de situatie in Vlaanderen. Daar hadden we bijvoorbeeld het debacle van de zonnepanelen. Nu weer het PFOS-milieuschandaal, ook geen toonbeeld van goed bestuur, integendeel. In dat schandaal staan tal van bewindslieden klaar om de Zwarte Piet naar de anderen toe te schuiven. De openbaarvervoermaatschappij De Lijn, wordt die zo goed bestuurd? Ja, zo goed zelfs dat de doorsnee gebruiker van De Lijn steen en been klaagt en de dienstverlening sinds jaren ziet aftakelen. In het Covid-19-dossier wordt er momenteel (eindelijk en gelukkig maar) stevig gevaccineerd, maar in 2020 lieten de regionale regeringen op dat vlak meer dan één steek vallen.
Uit peilingen blijkt dat de meeste Belgen er de voorkeur aan geven om één systeem van gezondheidszorg en 1 minister van Volksgezondheid te hebben. In plaats van de janboel die er nu is. De VRT constateerde, nog niet zo lang geleden, dat er veel meer Nederlandstalige Belgen zijn die vragende partij zijn om te herfederaliseren dan medeburgers die nog meer regionalisering voorstaan. Het aantal aanhangers van een splitsing van België blijft klein, ook al bewegen N-VA en VB hemel en aarde om al hun kiezers te presenteren als fans van separatistisch gedachtegoed – wat natuurlijk niet overeenstemt met de werkelijkheid. De kinderbijslagen zijn, spijtig genoeg, geregionaliseerd, maar zijn de kinderen in dit land daar beter van geworden? Neen. De bevolking vroeg ook nooit om geregionaliseerde kinderbijslagen.
Zelfde verlangens
De pleitbezorgers van nog meer regionalisering (of separatisme) beweren graag dat Noord en Zuid in dit land fundamenteel andere dingen willen. Een interessante bewering, maar ze is vaak op drijfzand gebaseerd. Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat de Belgen, overal in dit land, over bijna alle thema’s zeer gelijkaardig denken. De communautaire kloof wordt graag gecultiveerd in de Wetstraat, maar bij de bevolking is daar weinig van te merken – zolang de burgers niet worden opgejut door bepaalde politici en partijen. De burger wil een fatsoenlijke job, een leefbaar inkomen, een goede gezondheidszorg, een aanvaardbaar pensioen, onderwijs voor de kinderen, een gerechtelijk apparaat dat functioneert. Die verlangens verschillen niet al naargelang iemand Nederlands, Frans of Duits spreekt.
Er zijn absoluut punten die vatbaar zijn voor verbetering als we kijken naar het overheidsapparaat in dit land. Het kan meer dan eens beter, efficiënter, vakkundiger, klantvriendelijker, meer op maat van de burger met noden. Alleen hoeven we daarvoor niet in het wilde weg te regionaliseren. Steeds meer Belgen zijn het dure en vermoeiende communautaire circus beu. Ze begrijpen niet waarom dit land met 11,5 miljoen inwoners zoveel regerinkjes en parlementjes nodig heeft, en ze hebben ook zeker niet het gevoel dat heel dat labyrint ergens toe dient. Tenzij dan om een aantal politici lekker warm onder de wol te stoppen natuurlijk.
Positief project
Laten we samen werk maken van een positief toekomstproject voor heel het land. Projecten bedenken om minder florissante zones aan nieuwe bedrijven te helpen. Laten we onze openbare omroepen de opdracht geven om veel meer aandacht te geven aan héél ons land, in plaats van zich op te sluiten in een beperkte regionale logica.
Laten we ons gezond verstand gebruiken en in grote mate herfederaliseren, wars van communautaire rancunes en oprispingen die de gemiddelde Belg niets opleveren. Milieu, mobiliteit, economie, exportbeleid, kinderbijslagen, verkeersbeleid enzovoort: opportuniteiten genoeg om eindelijk tot degelijk beleid te komen voor àlle inwoners van dit land, zonder communautaire fixaties. Moet het echt regionaal voor bijvoorbeeld onderwijs en cultuur? Alla, het zij zo dan. Maar het belang van alle Belgen moet voorop staan, niet de agenda van splitsers en separatisten die nooit van hun wij-zij-denken verlost zullen geraken.
Paul Bosmans
Voorzitter vzw BE2030-United for Belgium
Ter staving van wat er onder de burgers leeft:
