Stilzwijgende meerderheid wil méér België, geen nodeloze verdeelheid
Er is bij de burgers in ons land een stilzwijgende meerderheid die hecht aan België, die een sterker nationaal niveau wil en die geen voorstander is van nodeloze verdeeldheid. De vzw BE2030-United for Belgium wil, samen met andere maatschappelijke krachten, deze visie vertolken en uitdragen. Ook met een actie in Brussel.
BE2030-United for Belgium wil de mensen en groepen ondersteunen die méér eenheid en democratie in ons kleine landje willen. Van noord tot zuid, van links tot rechts. Belangrijke maatschappelijke keuzes maak je met de bevolking, niet met een klein aantal vertegenwoordigers van politieke partijen.
Voor de actie verzamelen we op 28 augustus 2021 in Brussel omdat daar bijna 200 jaar geleden een opera werd opgevoerd. De Stomme van Portici. En de aria die over ‘ vaderlandsliefde’ ging was het sein om in opstand te komen tegen de Hollanders en koning Willem. België werd in 1830 eindelijk officieel ons land met zijn eigen Grondwet, regering en koning. Wat velen vergeten zijn, is dat talloze gewone burgers, arbeiders, ambachtslui, werklozen een belangrijke rol speelden bij de Belgische Revolutie.
Onze contreien, die al honderden jaren samenleefden apart van de Hollanders, waren na de bevrijding van Napoleon door de grote mogendheden (in 1815) samengevoegd als buffer tegen de Fransen. Door de Belgische opstand kregen onze contreien hun eigen identiteit. België werd een van de welvarendste landen met topwetenschappers en ondernemers. In de loop van de 20ste eeuw ontwikkelde ons land een stevige sociale zekerheid en een degelijke gezondheidszorg. Het kreeg een grote uitstraling, bijvoorbeeld binnen de Europese Unie.
BE2030-United for Belgium wil in 2030 de 200ste verjaardag van ons land vieren. En daar gaan we samen een mooie viering van maken. Daarom roepen we op om vanaf nu elk jaar hier in Brussel de Stomme van Portici te komen vieren. En om zoveel mogelijk onze éénheid te tonen met de Belgische kleuren.
Meer eenheid, geen oorlogstaal
De Stomme van Portici loopt door die hele Opera en speelt een belangrijke rol zonder een woord te spreken. En dat is een beeld dat wij ook nu weer zien. Verdelende krachten gaan met veel luide oorlogstaal tekeer, maar de rustige meerderheid van de Belgen blijft méér eenheid vragen. Dat blijkt uit enquêtes, peilingen, wetenschappelijk onderzoek, inzichten van experts. Men zegt wel eens ‘de zwijgende meerderheid ‘, maar wij, die meerderheid, zijn dan misschien wel (te) stil maar niet stom!! Onze Grondwet en onze Belgische vlag zijn géén details.
Daarom komen we vanaf nu hier elk jaar met onze vlag, als symbool van de wens naar meer eenheid van de zwijgende meerderheid. In stilte, uit respect voor allen die voor ons land gevallen zijn, die ervoor gevochten en geleden hebben, voor al die mensen die zich ook nu nog inzetten voor ons veelzijdige land.
Wij willen dat onze nationale regering zich kan bezighouden met al die zaken die zo belangrijk zijn voor iedereen; economische ontwikkeling, welvaart, welzijn, ecologie en leefomgeving, volksgezondheid, duurzaamheid, verbindend onderwijs. De stille én wijze meerderheid vindt dat dát de zaken zijn die aandacht verdienen, niet de verdelende ‘apartheid’ tussen Belgische burgers die sommige politieke partijen nastreven.
Onze verschillen zullen ons versterken als ze ons niet verdelen. Eendracht maakt sterk!
Particratie en versnippering beschadigen ons land gevoelig
De voorzitter van de N-VA heeft, in zijn onmetelijke wijsheid, aangekondigd dat hij wat graag met de PS wil onderhandelen over een nieuwe ronde staatshervorming. “Wij willen het land splitsen”, verklaarde hij. Een stoutmoedig en bizar plan in een land waar de meerderheid van de bevolking helemààl niet vraagt om een splitsing, ook niet in het noorden. We betalen al vele jaren de tol voor een opeenstapeling van regionaliseringen die allemaal werden bedacht door politieke meester-tovenaars.
Al die staatshervormingen zouden het land ten goede komen, zo werd de brave burgers altijd voorgehouden. Niets is minder waar natuurlijk. Versnippering troef, en het hele land lijdt daaronder. Aan politieke mandaten en posten geen gebrek in dit land, maar wat helpt dat de Belgische belastingbetaler vooruit?
Een deel van onze politieke klasse en sommige Wetstraatwatchers krijgen maar niet genoeg van de regionaliseringswaanzin. Ze maken er als het ware een Olympische discipline van. Altijd opnieuw willen ze een nieuwe stap zetten, tot er natuurlijk niets meer te splitsen valt. Hoe kan België daar baat bij ondervinden? Waarom zouden de Belgen daar in ’s hemelsnaam beter van worden?
Zonnepanelen en PFOS
Neem nu de situatie in Vlaanderen. Daar hadden we bijvoorbeeld het debacle van de zonnepanelen. Nu weer het PFOS-milieuschandaal, ook geen toonbeeld van goed bestuur, integendeel. In dat schandaal staan tal van bewindslieden klaar om de Zwarte Piet naar de anderen toe te schuiven. De openbaarvervoermaatschappij De Lijn, wordt die zo goed bestuurd? Ja, zo goed zelfs dat de doorsnee gebruiker van De Lijn steen en been klaagt en de dienstverlening sinds jaren ziet aftakelen. In het Covid-19-dossier wordt er momenteel (eindelijk en gelukkig maar) stevig gevaccineerd, maar in 2020 lieten de regionale regeringen op dat vlak meer dan één steek vallen.
Uit peilingen blijkt dat de meeste Belgen er de voorkeur aan geven om één systeem van gezondheidszorg en 1 minister van Volksgezondheid te hebben. In plaats van de janboel die er nu is. De VRT constateerde, nog niet zo lang geleden, dat er veel meer Nederlandstalige Belgen zijn die vragende partij zijn om te herfederaliseren dan medeburgers die nog meer regionalisering voorstaan. Het aantal aanhangers van een splitsing van België blijft klein, ook al bewegen N-VA en VB hemel en aarde om al hun kiezers te presenteren als fans van separatistisch gedachtegoed – wat natuurlijk niet overeenstemt met de werkelijkheid. De kinderbijslagen zijn, spijtig genoeg, geregionaliseerd, maar zijn de kinderen in dit land daar beter van geworden? Neen. De bevolking vroeg ook nooit om geregionaliseerde kinderbijslagen.
Zelfde verlangens
De pleitbezorgers van nog meer regionalisering (of separatisme) beweren graag dat Noord en Zuid in dit land fundamenteel andere dingen willen. Een interessante bewering, maar ze is vaak op drijfzand gebaseerd. Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat de Belgen, overal in dit land, over bijna alle thema’s zeer gelijkaardig denken. De communautaire kloof wordt graag gecultiveerd in de Wetstraat, maar bij de bevolking is daar weinig van te merken – zolang de burgers niet worden opgejut door bepaalde politici en partijen. De burger wil een fatsoenlijke job, een leefbaar inkomen, een goede gezondheidszorg, een aanvaardbaar pensioen, onderwijs voor de kinderen, een gerechtelijk apparaat dat functioneert. Die verlangens verschillen niet al naargelang iemand Nederlands, Frans of Duits spreekt.
Er zijn absoluut punten die vatbaar zijn voor verbetering als we kijken naar het overheidsapparaat in dit land. Het kan meer dan eens beter, efficiënter, vakkundiger, klantvriendelijker, meer op maat van de burger met noden. Alleen hoeven we daarvoor niet in het wilde weg te regionaliseren. Steeds meer Belgen zijn het dure en vermoeiende communautaire circus beu. Ze begrijpen niet waarom dit land met 11,5 miljoen inwoners zoveel regerinkjes en parlementjes nodig heeft, en ze hebben ook zeker niet het gevoel dat heel dat labyrint ergens toe dient. Tenzij dan om een aantal politici lekker warm onder de wol te stoppen natuurlijk.
Positief project
Laten we samen werk maken van een positief toekomstproject voor heel het land. Projecten bedenken om minder florissante zones aan nieuwe bedrijven te helpen. Laten we onze openbare omroepen de opdracht geven om veel meer aandacht te geven aan héél ons land, in plaats van zich op te sluiten in een beperkte regionale logica.
Laten we ons gezond verstand gebruiken en in grote mate herfederaliseren, wars van communautaire rancunes en oprispingen die de gemiddelde Belg niets opleveren. Milieu, mobiliteit, economie, exportbeleid, kinderbijslagen, verkeersbeleid enzovoort: opportuniteiten genoeg om eindelijk tot degelijk beleid te komen voor àlle inwoners van dit land, zonder communautaire fixaties. Moet het echt regionaal voor bijvoorbeeld onderwijs en cultuur? Alla, het zij zo dan. Maar het belang van alle Belgen moet voorop staan, niet de agenda van splitsers en separatisten die nooit van hun wij-zij-denken verlost zullen geraken.
Paul Bosmans
Voorzitter vzw BE2030-United for Belgium
Ter staving van wat er onder de burgers leeft: